Historia szkoły
Historia szkolnictwa strzyżowskiego sięga XVIII wieku. W XVII wieku Strzyżów nie miał żadnej szkoły, dopiero po rozbiorach – w 1796 roku – uruchomiono jednoklasową szkołę świecką. W 1872 roku Strzyżów posiadał jedynie dwuklasową szkołę, trzyklasowa powstała w 1895 roku, czteroklasowa w 1897 roku, pięcioklasowa w 1901 roku, sześcioklasowa w 1912 roku. Siedmioklasowa szkoła powołana została do życia dopiero w 1921 roku.
Idea utworzenia szkoły średniej mogła zostać sfinalizowana w 1905 roku, gdy na skutek przepełnienia gimnazjum w Rzeszowie, rząd krajowy we Lwowie postanowił utworzyć nową placówkę oświatową tego typu. Jednak ówczesny Zarząd Gminy z powodu obaw dotyczących wydatków finansowych związanych z budową budynku dla gimnazjum nie odpowiedział pozytywnie na propozycję władz oświatowych.
Dopiero późniejsze petycje reprezentantów miasta odniosły skutek i we wrześniu 1912 roku rozpoczęła naukę pierwsza klasa Gimnazjum Realnego Miejskiego w Strzyżowie. W sierpniu 1915 roku zdołano uruchomić aż pięć klas gimnazjalnych. W roku szkolnym 1916/17 uczęszczało do Gimnazjum 171 uczniów. Pierwszy egzamin maturalny odbył się w strzyżowskim Gimnazjum w maju 1920 roku. Zdało go jedenastu abiturientów, w tym trzech z wyróżnieniem. Pierwszym dyrektorem Gimnazjum został Karol Kramarczyk.
Za kadencji dyrektora Władysława Żebrowskiego szkoła obchodziła jubileusz 20-lecia uświetniony mszą świętą oraz zabawą taneczną w salach „Sokoła”. W 1938 roku młodzież gimnazjum otrzymała sztandar ufundowany ze składek szkolnych.
Dzieje Gimnazjum Realnego Miejskiego z prawem publiczności w Strzyżowie (nazwa szkoły do roku 1925) oraz Miejskiego Gimnazjum Koedukacyjnego (nazwa od 1925 r.) w okresie międzywojennym związane są ze wspaniałą historią ruchu harcerskiego. Kampania wrześniowa, okupacja niemiecka i cała II wojna światowa była chlubnym i zarazem tragicznym egzaminem dla strzyżowskich harcerzy. Od pierwszych dni okupacji podjęli działalność konspiracyjną w Tajnej Organizacji Harcerskiej. Wielu z nich poległo na polu chwały w kampanii wrześniowej, w konspiracji, w obozach zagłady, w powstaniu warszawskim, w walkach nad Nysą Łużycką. Walczyli na wielu frontach II wojny światowej: pod Narwikiem, pod Monte Cassino, na szlaku od Lenino do Berlina. Po wojnie wielu zostało zesłanych na Syberię.
W Strzyżowie powstał w latach okupacji niemieckiej aktywnie działający ośrodek tajnego nauczania, ofiarnie kierowany przez jego organizatorkę i kierowniczkę – mgr Annę Hajduk. Prawie wszyscy uczniowie tajnego nauczania byli także żołnierzami Polski Walczącej. W końcowym okresie wojny rozpoczęto przeprowadzać egzaminy wyjazdowe z zakresu gimnazjum w różnych miejscowościach Ziemi Strzyżowskiej. Egzaminy licealne i maturalne odbywały się najczęściej w domu kierowniczki ośrodka, w sławnej „Hajdukówce”. W skład Państwowej Komisji Egzaminacyjnej wchodzili: Anna Hajduk, Janina Hajduk, ks. Józef Hajduk, Maria Hoffmanowa, Maria Konieczkowska, Helena Konopczyna, Stefan Lenkiewicz, Selina Wołkowicka.
Z początkiem sierpnia 1944 roku Strzyżów znalazł się w zasięgu działań Armii Czerwonej. Pomimo tego, że jeden z przyfrontowych szpitali powstał w budynku Liceum Ogólnokształcącego otwarcie roku szkolnego odbyło się już drugiego września 1944 roku, miesiąc po wypędzeniu Niemców ze Strzyżowa. Planowe nauczanie rozpoczęto 11 września w lokalach wynajętych w różnych miejscach miasta. 12 grudnia 1945 roku na podstawie aktu darowizny szkoła przeszła na własność państwa. W powojennych latach struktura szkoły i jej program nie uległy żadnym daleko idącym zmianom. Nadal obowiązywał stopień gimnazjalny (zakończony małą maturą), po którym trzeba było ukończyć liceum i przystąpić do egzaminu w zakresie tzw. dużej matury. W pierwszych miesiącach nauki ważnym wydarzeniem w historii szkoły była uroczystość rozdania zweryfikowanych świadectw tajnego nauczania.
Powojenne dzieje szkoły (lata czterdzieste i pięćdziesiąte) były dość burzliwe. Wielu uczniów szkoły związanych było z konspiracją AK i BCh. 28 kwietnia 1950 roku władze bezpieczeństwa aresztowały 9 uczniów i nauczyciela Tadeusza Markowicza pod zarzutem uprawiania antypaństwowej konspiracji. Aresztowano także uczennice i uczniów Liceum Administracyjno-Handlowego w Strzyżowie oraz nauczyciela – Kazimierza Koczelę. Sąd skazał 21 uczniów na kary od 5 do 10 lat więzienia. Obu nauczycielom zarzucono „przywództwo duchowe” i skazano Tadeusza Markowicza na 1 rok więzienia, a Kazimierza Koczelę na 2,5 roku więzienia. W roku 1956 wszyscy zostali zrehabilitowani.
W latach pięćdziesiątych wzmagało się ideologiczne oddziaływanie na młodzież, aby zbliżyć ich do PZPR. Temu celowi służyć miała praca ZMP, ale też i powołana do życia w 1948 roku organizacja pod nazwą Służba Polsce. ZMP szerzył kult jednostki, dotyczący zwłaszcza Stalina. Bardziej krytycznie myśląca młodzież była w tych okolicznościach narażona na szykany. 21 stycznia 1951 roku usunięto ze szkoły czterech najzdolniejszych uczniów za „zajmowanie niewłaściwej postawy politycznej”.
Pozytywne zmiany zaszły w szkole po przemianach październikowych w 1956 roku. W roku 1962 odbyły się uroczyste obchody 50-lecia szkoły i zjazd jej absolwentów. Dużym osiągnięciem lat powojennych była rozbudowa szkoły. Zmienił się wygląd szkoły. W roku 1966 przeprowadzono kapitalny remont budynku liceum: wykonano centralne ogrzewanie, instalację wodociągową, sanitariaty, zmodernizowano wejście do szkoły. W roku 1967 oddana została do użytku hala sportowa. Rozebrany został „dworek”, a jego miejsce zajął budynek wzniesiony w latach 1975 – 1978. W roku 1975 przekazano do użytku młodzieży nowoczesny, dobrze wyposażony internat. W 1977 roku utworzono Zespół Szkół w skład którego weszły: Liceum Ogólnokształcące, Liceum Ekonomiczne, Liceum Zawodowe, Liceum Rolnicze i Zasadnicza Szkoła Zawodowa. Zarządzeniem Kuratora Oświaty i Wychowania w Rzeszowie z dnia 10.09. 1987 roku Liceum Ogólnokształcącemu w Strzyżowie nadano imię Adama Mickiewicza. Uroczystość ta odbyła się w trakcie obchodów 75-lecia Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego w Strzyżowie. Kolejny, tym razem nieco skromniej obchodzony jubileusz odbył się w 1997 roku.
Od 1 stycznia 1999 roku prowadzenie szkół ponadpodstawowych przejęły samorządy powiatowe. Dla strzyżowskiego Zespołu Szkół zmiana ta przyniosła wiele korzyści. Znalazły się środki finansowe na od lat oczekiwane remonty oraz zakupy sprzętu i pomocy dydaktycznych. Zintensyfikowano kształcenie informatyczne, które odbywa się w pięciu pracowniach wyposażonych w 60 komputerów pracujących w sieci z całodobowym dostępem do Internetu. Przeprowadzono remont hali sportowej. Nastąpiło też zwiększenie oferty edukacyjnej dla młodzieży. Powstały nowe typy szkół: liceum techniczne, liceum agrobiznesu, technikum: mechaniczne, spożywcze, handlowe i drzewne oraz szkoła policealna kształcąca w zawodzie technik informatyk. Od 1 września 2002 r., zgodnie z decyzją Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu w tutejszym zespole zaczęły funkcjonować następujące typy szkół: 3-letnie liceum ogólnokształcące, 3-letnie liceum profilowane, 4-letnie technika i 2-letnia zasadnicza szkoła zawodowa. Piątego października 2002 r. odbyła się uroczystości związane z 90-leciem działalności Gimnazjum i Liceum w Strzyżowie.
Za kadencji dyrektora Władysława Żebrowskiego szkoła obchodziła jubileusz 20-lecia uświetniony mszą świętą oraz zabawą taneczną w salach „Sokoła”. W 1938 roku młodzież gimnazjum otrzymała sztandar ufundowany ze składek szkolnych.
Dyrektorzy Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego w Strzyżowie z lat ubiegłych i ich kadencje:
- Karol Kramarczyk (1912 – 1926)
- Franciszek Paczosa (1926 – 1928)
- Władysław Żebrowski (1928 – 1937)
- Roman Dragan (1937 – 1939)
- Anna Hajduk (1944 – 1947)
- Edward Olszewski (1947 – 1956)
- Józef Kosiak (1950 – 1951)
- Karol Ryndak (1951 – 1970)
- Eligiusz Marcinkowski (1970 – 1972)
- Mieczysław Cynarski (1972 – 1991)
- Tadeusz Marek (1991 – 1998)
- Zofia Zając (1998 – 1999)
- Andrzej Kruczek (1999 – 2008)
- Zbigniew Hołówko (2008 – 2013)
- Zofia Zając (2013 – 2018)
- Mirosław Czarnik (2018 – 2023)
- Ilona Nowicka (2023 – )